Weer op het Museumplein

Tekst Miranda van Driel (bewerkt naar verleden tijd)

Vandaag was ik weer op het museumplein in Amsterdam.
Voor alle verborgen slachtoffers van de maatregelen.
Alle slachtoffers die in de massa hysterie vergeten worden.
Alle slachtoffers die net zoveel waard zijn en ook meetellen.
Alle slachtoffers die nog gaan vallen.
Ik kan en mag mij niet stil houden over wat er nu in Nederland gebeurt.
Niet voor mezelf.
Niet voor jou
Niet voor de generaties na ons.
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam voor de verborgen slachtoffers van de maatregelen.
Maatregelen die onze gezondheid schenden.
Maatregelen die de mensenrechten schenden.
Maatregelen die ons mensen verdeeld.
Ik liet vandaag alweer mijn stem horen :
Voor de ouderen die opgesloten hebben gezeten.
Voor de ouderen die nog steeds opgesloten zitten.
Voor de ouderen die alweer opgesloten zitten.
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam. :
Voor de kinderen die op school wordt geleerd om afstand te houden van opa en oma.
Voor de kinderen waarbij thuis niet een veilig thuis is.
Voor de kinderen die niet meer kind kunnen zijn.

Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam;
Voor de mensen met pijn die niet worden geholpen maar op lange wachtlijsten staan.
Voor de mensen die geen controles, operaties of onderzoeken hebben gehad die wel nodig waren.
Voor de mensen met psychische problemen die de hulp, die zij nodig hebben, niet krijgen.
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam:
Voor de ondernemers die de deuren moesten sluiten en niet meer mogen openen.
Voor de ondernemers die de deuren wel mochten openen maar die nooit rendabel kunnen worden met de maatregelen.
Voor de ondernemers die door de overheid worden misbruikt als handhavers en bedreigt en beboet als ze niet willen handhaven.
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam:
Voor de alleenstaanden die op anderhalve meter afstand geen relatie kunnen aan gaan.
Voor de jongeren die op anderhalve meter nooit een normale relatie kunnen beginnen.
Voor de mensen met een LAT relatie die dus eigenlijk anderhalve meter afstand moeten houden.

Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam
Voor de handhavers die de onmenselijke maatregelen ons onder dwang en geweld moeten opleggen.
Voor de veteranen die voor ons staan maar worden weggezet als ‘verklede mensen’ door de overheid die ze gediend hebben.
Voor het zorgpersoneel wat naast de verschrikkingen die zij zien toch het lef heeft om daar te staan.
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam
Voor de mensen die zich eenzaam voelen.
Voor de mensen die een knuffel nodig hebben.
Voor de mensen die een arm om de schouder nodig hebben.
De maatregelen mogen niet nog meer slachtoffers maken.
Slachtoffers die worden vergeten door mensen die in angst leven.
Een angst die is opgewekt door de media en niet eens door het virus zelf.
Er zijn zoveel verborgen slachtoffers van de maatregelen.
Het middel is vele malen erger dan de kwaal.
De overheid speelt een gevaarlijk spel en experimenteert met burgers.
Ik sta hier tegen op.
Ik laat mijn stem horen.
Voor de verborgen slachtoffers.
Die zijn gevallen en die er nog gaan komen
Of zijn die minder waard?
Ik ging vandaag weer naar het museumplein in Amsterdam voor mezelf.
Maar ook voor jou.
Voor jouw familie.
Voor de generaties na ons.
Voor onze VRIJHEID.

verbinding #verspreidvrijheid #vrijheid #demonstratierecht #museumplein #vrijheidvanmeningsuiting #vertrouwen #verbindingvoorvrijheid #waarligtjouwgrens

Hellevoetsluis

P.S. Zondag 4 april, ga ik naar Hellevoetsluis waar wij de Manifestatie Verbinding voor Vrijheid organiseren.
Wil je meer weten hierover?
Stuur me een pb of meld je even aan voor onze groep:
Verbinding voor Vrijheid – Hellevoetsluis